کد مطلب:148563 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:116
اخبار تازه ی دیگر
علاوه بر این امور، در منزلگاه «زباله» عبدالله بن سلیمان به حضور امام حسین علیه السلام رسید و عرض كرد: «روز گذشته شخصی در بین راه به ما رسید و از جاده منحرف شد، من از او پرسیدم از كوفه چه خبر؟ اخبار تازه ای گفت، اگر اجازه می دهید آشكارا بگویم وگرنه محرمانه بگویم.
امام حسین علیه السلام فرمود: «من چیزی از اصحاب خود پنهان نمی كنم، آشكارا بگو.» او عرض كرد: به من خبر داد كه حضرت
مسلم علیه السلام و هانی علیه السلام را كشتند و پیكر پاك آن دو را در كوچه و بازار كوفه می كشاندند.
امام علیه السلام چند بار فرمودند: «انا لله و انا الیه راجعون؛ همه ی ما از خداییم و به سوی او بازمی گردیم.» سپس با فرزندان عقیل در رفتن و بازگشتن مشورت كرد، آنها گفتند سوگند به خدا بازنمی گردیم تا خون حضرت مسلم علیه السلام را مطالبه كنیم، امام علیه السلام نیز فرمود:
«لا خیر فی العیش بعد هؤلاء؛ بعد از اینها در زندگی خیری نیست.» [1] .
و بعضی می نویسند: امام علیه السلام در منزلگاه «زرود» خبر شهادت حضرت مسلم علیه السلام و حضرت هانی علیه السلام را شنید. [2] .
و در منزلگاه «شقوق» امام حسین علیه السلام مردی را كه از طرف كوفه می آمد دید و از او در مورد اوضاع كوفه پرسید، او در پاسخ گفت: «مردم بر ضد شما اجتماع كرده اند.»
امام حسین علیه السلام فرمود: «امور در دست خدا است هر چه خدا خواست همان می شود و پروردگار ما هر روز دارای شأن و ویژگی خاصی است.»
آنگاه اشعار معروف زیر را خواند:
فان تكن الدنیا تعد نفیسة
فدار ثواب الله اعلی و انبل
و ان تكن الارزاق قسما مقدرا
فقلة حرث المرء فی الكسب اجمل
و ان تكن الابدان للموت انشأت
فقتل امری بالسیف فی الله افضل
یعنی: «اگر دنیا (هر چند) خانه ی خالی به شمار آید،
ولی خانه ی پاداش خدا (آخرت) بالاتر و بهتر است»
و اگر رزق و روزیها، بر اساس مقدرات الهی، تقسیم می شود، پس حرص كم مرد برای كسب آن نیكوتر است.
و اگر بدنها برای مرگ ایجاد شده، پس كشته شدن با شمشیر در راه خدا بهتر است.» [3] به این ترتیب می بینیم، امام حسین علیه السلام قدم به قدم از اوضاع كوفه آگاه می شد و گفتار آن حضرت دلیل روشنی است كه حركتش برای مبارزه تا سر حد شهادت است.
امام حسین علیه السلام فرمود: «من چیزی از اصحاب خود پنهان نمی كنم، آشكارا بگو.» او عرض كرد: به من خبر داد كه حضرت
مسلم علیه السلام و هانی علیه السلام را كشتند و پیكر پاك آن دو را در كوچه و بازار كوفه می كشاندند.
امام علیه السلام چند بار فرمودند: «انا لله و انا الیه راجعون؛ همه ی ما از خداییم و به سوی او بازمی گردیم.» سپس با فرزندان عقیل در رفتن و بازگشتن مشورت كرد، آنها گفتند سوگند به خدا بازنمی گردیم تا خون حضرت مسلم علیه السلام را مطالبه كنیم، امام علیه السلام نیز فرمود:
«لا خیر فی العیش بعد هؤلاء؛ بعد از اینها در زندگی خیری نیست.» [1] .
و بعضی می نویسند: امام علیه السلام در منزلگاه «زرود» خبر شهادت حضرت مسلم علیه السلام و حضرت هانی علیه السلام را شنید. [2] .
و در منزلگاه «شقوق» امام حسین علیه السلام مردی را كه از طرف كوفه می آمد دید و از او در مورد اوضاع كوفه پرسید، او در پاسخ گفت: «مردم بر ضد شما اجتماع كرده اند.»
امام حسین علیه السلام فرمود: «امور در دست خدا است هر چه خدا خواست همان می شود و پروردگار ما هر روز دارای شأن و ویژگی خاصی است.»
آنگاه اشعار معروف زیر را خواند:
فان تكن الدنیا تعد نفیسة
فدار ثواب الله اعلی و انبل
و ان تكن الارزاق قسما مقدرا
فقلة حرث المرء فی الكسب اجمل
و ان تكن الابدان للموت انشأت
فقتل امری بالسیف فی الله افضل
یعنی: «اگر دنیا (هر چند) خانه ی خالی به شمار آید،
ولی خانه ی پاداش خدا (آخرت) بالاتر و بهتر است»
و اگر رزق و روزیها، بر اساس مقدرات الهی، تقسیم می شود، پس حرص كم مرد برای كسب آن نیكوتر است.
و اگر بدنها برای مرگ ایجاد شده، پس كشته شدن با شمشیر در راه خدا بهتر است.» [3] به این ترتیب می بینیم، امام حسین علیه السلام قدم به قدم از اوضاع كوفه آگاه می شد و گفتار آن حضرت دلیل روشنی است كه حركتش برای مبارزه تا سر حد شهادت است.
[1] ارشاد مفيد، ص 204- بحار، ج 44، ص 373.
[2] لهوف سيد بن طاووس، ص 31.
[3] مقتل الحسين مقرم، ص 210- مقتل خوارزمي ج 1، ص 223.